Μέσα από την ιδιόχειρη Διαθήκη του Νικολάου Παναή Νικούλη της 21ης Ιουνίου 1993, η οποία δημοσιεύτηκε την 2α Ιουνίου 1998, αποσπούμε την επωνυμία, το πνεύμα και το σκοπό σύστασης του Νικουλείου Ιδρύματος Κρανιάς Ολύμπου πνευματικής και κοινωνικής αποστολής που ιδρύθηκε στην ιερή μνήμη των γονέων του Παναγιώτη (Παναή) Νικολάου Νικούλη και της συζύγου του Ελένης, το γένος Βασιλείου Κουρτάρα εκ Ραψάνης.

Ο αείμνηστος πατέρας του Παναής είχε φρικτή μοίρα αφού τον έσφαξαν το 1947 οι κομμουνιστές, χωρίς να βρεθούν ποτέ τα κόκκαλά του. Όμως μέσα στη Διαθήκη του Νικολάου Παναή Νικούλη βρίθει η καλωσύνη και η αγάπη και όχι το μίσος και η εκδίκηση, αφού παρακαλούσε το Θεό να τον αξιώνει πάντοτε γι’ αυτό, γιατί αυτό θα ήθελε και ο πατέρας του.

Ο πνευματικός και ο κοινωνικός σκοπός του Νικουλείου Ιδρύματος είναι σε ίση μοίρα και περιλαμβάνει τα εξής :

Τη χορήγηση υποτροφιών σε μαθητές και φοιτητές που κατάγονται από την Κρανιά, που έχουν την ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης και που έχουν άριστες επιδόσεις στα γράμματα και τις σπουδές τους, με πρώτο προσόν το ήθος.
Την καθιέρωση βραβείων για πνευματικές δημιουργίες ή και για προσφορές στο κοινωνικό σύνολο.
Την βοήθεια των ανθρώπων που υποφέρουν, που πάσχουν, που πονούν.
Τη διοίκηση του Ιδρύματος αποτελούν τα εξής μέλη:

Παναγιώτης Βασιλείου Νικούλης, Πρόεδρος
Αθανάσιος Φωτίου Οικονόμου, με αναπληρωτή τον Απόστολο Γεωργίου Γκιόλβα
Παναγιώτης Φωτίου Οικονόμου
Σωτήριος Σωτηρίου Τσάτσαρης
Ευάγγελος Ευαγγέλου Κόκουβας, με αναπληρωτή τον Κωνσταντίνο Γεωργίου Χαλκιά
Μιχαήλ Αποστόλου Μπαλμπούζης, με αναπληρωτή τον Νικόλαο Αναστασίου Κουτσιούκη
Θεόδωρος Βασιλείου Κυρατζούλης, με αναπληρωτή τον Κωνσταντίνο Ιωάννου Καρανάτσιο
Αθανάσιος Κωνσταντίνου Ζησάκης, με αναπληρωτή τον Αθανάσιο Αντωνίου Κόκουβα
Θωμάς Κωνσταντίνου Μπαγιάρας, με αναπληρωτή τον Ευάγγελο Βασιλείου Κυριατζή.
Η θητεία των μελών του Δ. Σ. του Νικουλείου Ιδρύματος είναι ισόβιος.

Η διάρκεια του Νικουλείου Ιδρύματος είναι απεριορίστου χρόνου.

Η περιουσία του Νικουλείου Ιδρύματος είναι αμεταβίβαστη.

Συμπερασματικά, το Νικούλειο Ίδρυμα δεν πεθαίνει ποτέ… και η Διοίκηση του Ιδρύματος να διοικεί και να λειτουργεί με ζωή, σφρίγος και ζωντάνια, ώστε να προέχει η επίτευξη και η προαγωγή του σκοπού του Ιδρύματος.